29 χρόνια πριν: Οι Rage Against the Machine κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ

Εφαρμόζοντας την πολιτική του debut άλμπουμ των Rage Against the Machine στο σημερινό κλίμα, είναι προφανές ότι ο κόσμος δεν έχει αλλάξει όπως ήλπιζαν οι αντάρτες του Λος Άντζελες. Η εμβληματική φράση, “Some of those that work forces / Are the same that burn crosses” μπορεί τώρα να γράψει τη λεζάντα των υπερασπιστών της λευκής υπεροχής που παρέλασαν στους δρόμους του Charlottesville το 2017. Το εύρος της σημερινής πολιτικής οργής είχε προβλεφθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του ντεμπούτου των Rage Against the Machine το 1992.

Οι Rage Against the Machine γεννήθηκαν από τα θεμέλια των προηγούμενων project των μελών. Ο Zack de la Rocha ήταν frontman στο σκληροπυρηνικό συγκρότημα Inside Out, ενώ ο Tom Morello ήταν στο funk-metal συγκρότημα Lock Up. Ο ντράμερ των Lock Up, Jon Knox, θα έπειθε τον Tim Commerford και τον de la Rocha να παίξουν με τον Tom Morello, καθώς έψαχνε να ξεκινήσει μια νέα μπάντα. Με τη βοήθεια του Brad Wilk, σχημάτισαν αυτό που θα γινόταν Rage Against the Machine, ένα όνομα που προέρχεται από ένα προγραμματισμένο άλμπουμ για τους Inside Out.

Το ομότιτλο άλμπουμ Rage Against the Machine αναπτύχθηκε από την αυθεντική κασέτα δώδεκα τραγουδιών του συγκροτήματος που κυκλοφόρησαν μόνοι τους. Αυτό το demo περιείχε αποκόμματα από ρεπορτάζ εφημερίδων του χρηματιστηρίου συνδυαζόμενα με το όνομα της μπάντας τους στην κορυφή και ένα μόνο σπίρτο κολλημένο στο κέντρο του.

Το ομότιτλο άλμπουμ είναι μια επέκταση αυτής της θεματικής, χρησιμοποιώντας μια εικόνα του Βιετναμέζου βουδιστή μοναχού Thích Quảng Đức που αυτοπυρπολείται σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησής του. Η θυσία του είναι η πολιτική των Rage που έγινε πραγματικότητα: να θυσιάσετε κάθε κομμάτι του εαυτού σας για να εκφράσετε αυτό που είναι σωστό.

Με τη ραπ/ροκ σε έντονο ύφος και τις μπάντες να σχηματίζουν κούφιες εκδοχές αυτού που εξέλιξαν οι Red Hot Chili Peppers, οι Rage Against the Machine πήραν τον ρυθμό και το groove του hip-hop και το συνδύασαν με το είδος του funk που ο Morello έκανε με τους Lock Up.

Η ομορφιά της πολιτικής των Rage είναι η ικανότητα να αντιμετωπίζουν περίπλοκα, αμφιλεγόμενα ζητήματα όπως η αστυνομική βία κατά των μαύρων ανδρών, να αποστάζει τον καθαρό θυμό που νιώθει κανείς διαβάζοντάς το και να το μεταμορφώνουν σε τραγούδι. Το “Killing in the Name” έχει γίνει ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια της μπάντας για αυτόν τον λόγο. Μουσικά, τα μέλη δημιουργούν μια push-pull, start/stop δυναμική από νωρίς. Χτίζοντας ένα groove, τα riff ακούγονται σαν να παλεύει η μια πλευρά με την άλλη πριν τελειώσει με σιωπή.

Κάθε μέλος αφιερώνει το χρόνο του στο παίξιμό του και τραγούδια όπως το “Township Rebellion” επιτρέπουν σε κάθε μέλος να καθίσει και να ξεκαθαρίσει τα πράγματα με δυνατό και σίγουρο τρόπο.

Χάρη σε ορισμένους θέσεις υψηλού προφίλ σε περιοδείες όπως το Lollapalooza και το opening για τους Suicidal Tendencies, οι Rage Against the Machine συνδέθηκαν με κάθε είδους ανθρώπους που αισθάνονται αποστερημένοι σε όλο τον κόσμο. Οι πρώτες κριτικές αντλήθηκαν από την αυτοπεποίθηση του συγκροτήματος στο παίξιμό τους, χωρίς να φοβούνται πώς ο κόσμος μπορεί να αποδεχτεί είτε την πολιτική τους είτε τη μίξη των ειδών. Το άλμπουμ πούλησε πάνω από τρία εκατομμύρια δίσκους στις Ηνωμένες Πολιτείες, πιστοποιώντας το τριπλά πλατινένιο.

Εκ πρώτης όψεως, η μουσική του γκρουπ μπορεί να απλοποιηθεί σε εφηβική οργή ενάντια σε έναν δάσκαλο ή έναν γονέα, αλλά η εμβάθυνση στους στίχους προσφέρει στον ακροατή μια ανταμοιβή για τη δυνατότητα να μάθει για διαφορετικούς αγώνες όπως λέγεται από την μπάντα. Τα τραγούδια τους θα ενέπνεαν κάποιες λιγότερο δεξιοτεχνικές μπάντες, ανίκανες να σκεφτούν κριτικά από πού προέρχεται η εξέγερσή τους ή προς ποιον απευθύνεται. Αλλά οι Rage Against the Machine ενέπνευσαν πραγματική ευαισθητοποίηση στους οπαδούς της ροκ -που ίσως δεν το περίμεναν-, μετατρέποντας τη μουσική σε κάτι οπλισμένο και χειροπιαστό.

Πηγή: loudwire.com

Μαρία Λαμπαδάρη