10 από τις καλύτερες χρήσεις της γκάιντας στην ιστορία του rock ‘n’ roll

Μερικοί άνθρωποι αγαπούν τις γκάιντες, άλλοι όχι, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον ρόλο που έπαιξαν στη ζωγραφική της υπέροχης ταπισερί του rock ‘n’ roll.

Το να είσαι ένα όργανο εντελώς ανίκανο για λεπτότητα έχει όμως τα πλεονεκτήματά του και οι γκάιντες έχουν βρει σπίτι στη rock μουσική. Εδώ, λοιπόν, είναι 10 από τα καλύτερα παραδείγματα.

1) The Sensational Alex Harvey Band – Anthem

Μια χαρισματική φιγούρα με φωνή ικανή να αποπνέει κωμική γοητεία τη μια στιγμή και να γρυλίζει κακία την άλλη, ο Alex Harvey είναι ίσως περισσότερο γνωστός για τις διασκευές του στο “Delilah” του Tom Jones και στο “Next” του Jacques Brel, αλλά η κληρονομιά του στο θεατρικό rock είναι κάτι που αξίζει να ξαναδείτε. Από το άλμπουμ του 1974 “The Impossible Dream”, το “Anthem” είναι μια από τις πιο στοχαστικές στιγμές του Harvey, με τις γκάιντες να “χτυπούν” με εξαιρετικό αποτέλεσμα γύρω στα έξι λεπτά.

2) AC/DC – It’s A Long Way To The Top (If You Wanna Rock ‘N’ Roll)

Ο παραγωγός George Young (αδερφός του Angus και του Malcolm) έπεισε τον frontman Bon Scott να “πιάσει” τους “σωλήνες” για το τραγούδι του 1975 με την υπογραφή των AC/DC και ο Scott δημιούργησε αυτό το σπάνιο πράγμα: γκάιντες που θέλετε να ακούσετε ξανά και ξανά.

3) Wings – Mull Of Kintyre

Γραμμένο κατά τη διάρκεια της αποχώρησης του Paul McCartney στη βουκολική ανεμοδαρμένη χερσόνησο από την οποία πήρε το όνομά του, το τραγούδι αντιπροσωπεύει το pipe-rock στην πιο αγνή του μορφή. Ως εκ τούτου, έγινε το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις τότε στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου και έγινε χριστουγεννιάτικο Number One single.

4) Echo & The Bunnymen – The Cutter

Όλα όσα ήταν καλά με το κυκλοθυμικό post-punk και το ανθεμικό rock αποτυπώνονται στο single των The Bunnymen το 1983. Εκεί όπου οι σύγχρονοι είχαν το μάτι τους στραμμένο στο να γεμίζουν στάδια, ο Ian McCulloch και οι συνεργάτες του ενδιαφέρονταν περισσότερο να εξερευνήσουν κουρδίσματα με ανατολική επιρροή και να χρησιμοποιήσουν τις γκάιντες για να προσθέσουν ένα άλλο επίπεδο μεγαλοπρέπειας.

5) Tears For Fears – Shout

Η εφαρμογή της κατανόησης της rock μουσικής από τους θαυμαστές της prog στην καθαρή pop μουσική κατά τη διάρκεια μιας χρυσής εποχής για το είδος απέφερε μερίσματα για το Tears For Fears. Με έντονο ενδιαφέρον για τις ψυχοθεραπευτικές τεχνικές (αλήθεια), γνώρισαν επιτυχία με ένα τραγούδι τόσο μεγαλειώδες που μετά βίας προσέχεις τις γκάιντες.

6) John Farnham – You’re The Voice

Ένα παθιασμένο μήνυμα και ένα συνοδευτικό βίντεο που σχεδιάστηκε για να σε κάνει πραγματικά να σκεφτείς “φίλε, You’re The Voice“ είχε ήδη χρησιμοποιήσει όλες τις επικές rock στάσεις προτού βάλει μερικές γκάιντες στη μίξη. Το 2012, ενέπνευσε μια σειρά από flashmobs που κατέβηκαν σε δημόσιους χώρους για να βάλουν δυνατά το τραγούδι.

7) Korn – Shoots And Ladders

Εξίσου θεμελιώδες μέρος της αισθητικής τους όπως φαρδιές αθλητικές φόρμες, dreadlocks και λευκά γιλέκα, είναι και οι γκάιντες που εμφανίζονται σε πολλά τραγούδια των Korn. Από μια εμφάνισή τους στο “Shoots And Ladders” στο ντεμπούτο τους το 1994, καμία κυκλοφορία μετά από αυτό δεν ήταν χωρίς μία μέσα.

8) Dropkick Murphys – Amazing Grace

Ενσωματώνοντας κέλτικη μουσική και εικόνες όπως μόνο οι Αμερικανοί μπορούν, το αποτέλεσμα των Dropkick Murphys είναι αυτό που συμβαίνει όταν το street punk αρπάζει την ιρλανδική μουσική με ένα φιλικό headlock. Ο Spicy McHaggis και ο Scruffy Wallace έπαιξαν σε μια πληθώρα μελωδιών Dropkicks, συμπεριλαμβανομένου του straight-for-the-jugular “Amazing Grace”. Με τέτοια ονόματα, ίσως ήταν προορισμένοι να ασχοληθούν με το όργανο.

9) The White Stripes – Prickly Thorn, but Weetly Worn

Από το άλμπουμ τους “Icky Thump”, εδώ οι White Stripes έρχονται σε επαφή με τους εσωτερικούς τους Led Zeppelin με αυτό το folk τραγούδι. Ακούγεται περισσότερο ανατολικό ή πιθανόν βορειοαφρικανικό από ό,τι κέλτικο, ενώ εδώ οι γκάιντες δίνουν έναν νέο τόνο στα παράξενα συγκινητικά μουσικά μάντρα του Jack White.

10) Biffy Clyro – Stingin’ Belle

Η μόνη έκπληξη σχετικά με τη χρήση της γκάιντας από τον Biffy Clyro στο “Stingin’ Belle”, είναι ότι τους πήρε τόσο πολύ χρόνο για να το κάνουν όντως. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο με τον Eric Rigler, ο οποίος έχει παίξει σε όλα, από το soundtrack του Titanic μέχρι την κηδεία του Ronald Reagan.

Πηγή: loudersound.com

Μαρία Λαμπαδάρη