O LUKE SPILLER ΤΩΝ THΕ STRUTS ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΟ SOUNDTRACK ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Ο Luke Spiller επιλέγει τους δίσκους, τους καλλιτέχνες και τις συναυλίες που είχαν διαχρονική σημασία για εκείνον, και αποκαλύπτει το κλασικό άλμπουμ στο οποίο ίσως ηχογραφήσει νέα φωνητικά.

“Η ζωή είναι αρκετά καλή”, λέει χαρούμενα, ανακατεύοντας τα ατίθασα πρωινά μαλλιά του. Ο frontman των The Struts έχει διανύσει μεγάλη απόσταση από τα χρόνια που μεγάλωνε σε μια θρησκευόμενη οικογένεια στη νοτιοδυτική Αγγλία, και έχει τις μουσικές αναμνήσεις να το αποδείξει. “Έφτιαξα ακόμα και λίστα”, λέει περήφανα, “για να μην ξεχάσω τίποτα”.

Η πρώτη μουσική που θυμάμαι να ακούω

Ήταν το “I Just Called To Say I Love You” του Stevie Wonder. Ο πατέρας μου είναι τραγουδοποιός gospel – κάτι σαν ιεροκήρυκας – και θυμάμαι να ταξιδεύουμε σε διάφορες χριστιανικές κατασκηνώσεις όταν ήμουν παιδί και να ακούγεται αυτό το τραγούδι. Έχω έντονες αναμνήσεις να φοράω τα κλασικά ρούχα ενός μικρού παιδιού και να το ακούω.

Το πρώτο τραγούδι που ερμήνευσα ζωντανά

Ήταν το “Song Of The King (Seven Fat Cows)” από το Joseph And His Amazing Technicolor Dreamcoat, που τραγουδά ο Φαραώ. Ο χαρακτήρας είναι ουσιαστικά εμπνευσμένος από τον Elvis Presley, και είναι ένα rock’n’roll τραγούδι. Στο σχολείο με διάλεξαν να τον παίξω. Ήταν μια καθοριστική στιγμή για μένα, γιατί μόλις τελείωσε η παράσταση, το κοινό χειροκρότησε. Σκέφτηκα: “Ουάου, μπορώ να το κάνω αυτό”. Ακόμα και τώρα, όταν το τραγουδάω, με γυρνάει πίσω σε εκείνες τις στιγμές που μάθαινα τις κινήσεις μου στο δωμάτιό μου.

Ο καλύτερος δίσκος όλων των εποχών

Θα μπορούσα να πω τόσα πολλά, όπως το Bat Out Of Hell του Meat Loaf ή το A Day At The Races των Queen, αλλά για μένα είναι το Ziggy Stardust του David Bowie. Είναι ένας από αυτούς τους δίσκους που πρέπει να ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος και να ζήσεις μια εμπειρία μαζί του. Είναι ο τέλειος συνδυασμός στίχων και μουσικής, αλλά και της πολιτιστικής ατμόσφαιρας της εποχής – αυτής της εμμονής με το διάστημα και την επιστημονική φαντασία. Ο Bowie το αποτύπωσε τέλεια.

Το καλύτερο live άλμπουμ

Το Live Killers των Queen. Λάτρεψα τον τρόπο που κατάφεραν να μεταφέρουν αυτές τις περίπλοκες στούντιο ηχογραφήσεις στη ζωντανή σκηνή.

Ο τραγουδιστής

Shirley Bassey. Για μένα, είναι η απόλυτη “σειρήνα”. Μιλάμε για ατόφιο ταλέντο και δυναμική ερμηνεία. Όταν ακούω τη φωνή της, κυριολεκτικά με διαπερνούν ρίγη. Οι άνθρωποι μου κάνουν κομπλιμέντα για τη φωνή μου, και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό (γέλια). Αλλά όταν την ακούω, σκέφτομαι: “Όχι, αυτή είναι μια πραγματική τραγουδίστρια”.

Ο τραγουδοποιός

Jim Steinman. Είτε πρόκειται για τον Meat Loaf, είτε για τη Bonnie Tyler, είτε για τη Celine Dion, όταν ακούς αυτούς τους τραγουδιστές, νιώθεις την προσωπικότητά του. Έχει ένα στυλ εντελώς δικό του. Λατρεύω το σόλο άλμπουμ του, Bad For Good, αλλά το μόνο που το “ρίχνει” λίγο είναι η φωνή του Jim.

Έτσι, στη διάρκεια της καραντίνας, μου ήρθε μια τρελή ιδέα: να βρω τις αυθεντικές ταινίες του άλμπουμ, να τις ψηφιοποιήσω και να ηχογραφήσω ξανά τα φωνητικά. Στην πραγματικότητα, έγραψα ένα γράμμα στον Jim Steinman πριν πεθάνει, εξηγώντας του τι ήθελα να κάνω, και μου είπε “ναι”.