Listeners:
Top listeners:
1055 Rock
Ζώντας με τον Hendrix; Τζαμάροντας με τον Dylan; Δίνοντας συμβουλές σχέσεων στον Axl; Ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Ronnie Wood, τα έχει κάνει όλα.
Ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Ronnie Wood, έχει ένα προσωπικό σημειωματάριο γεμάτο επαφές θρύλων της ροκ σκηνής και όχι μόνο. Έχει διασκεδάσει με τους καλύτερους της rock’n’roll και θυμάται ακόμα αρκετές από τις πιο άγριες στιγμές του. Το 2010, γύρισε πίσω στο χρόνο και μοιράστηκε μερικές από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες του.
Ζούσαμε μαζί σε ένα σπίτι στο Holland Park, στο σπίτι της Pat [PP] Arnold. Μου χάρισε έναν μπασέτ σκύλο, τον Snoopy, που λέρωνε παντού. Η Pat μας είπε: «Ή θα φύγει ο σκύλος ή εσείς οι δύο». Ο Jimi είπε: «Γιατί να μη φύγω εγώ και να κρατήσεις τον σκύλο; Έτσι κι αλλιώς, πρέπει να προχωρήσω». Ήταν πολύ ήσυχος ως συγκάτοικος, συνέχεια υπό την επήρεια Quaaludes και με τσιγάρο στο χέρι. Έπαιζε κιθάρα τόσο δεξιόχειρα όσο και αριστερόχειρα – αυτή η αμφιδεξιότητά του με εντυπωσίαζε. Μου έλεγε συχνά: «Δεν μου αρέσει η φωνή μου», κι εγώ του απαντούσα: «Μην ανησυχείς, το παίξιμό σου αρκεί». Ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος. Θυμάμαι την τελευταία φορά που τον είδα έξω από το Ronnie Scott’s τη νύχτα που πέθανε. Φώναξα: «Ε, Jimi, πες καληνύχτα!» Έκλαψα όταν έμαθα τα νέα την επόμενη μέρα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Ήταν υπέροχο παιδί, μέχρι που ακολούθησε τη «γύφτικη» ζωή και μετακόμισε σε μια απομακρυσμένη φάρμα στην Ουαλία με την κοπέλα του καλύτερού του φίλου. Κάποτε ήρθε και μου είπε: «Φεύγω από την Sue και από το συγκρότημα». Νόμιζα ότι αστειευόταν, αλλά ήταν αλήθεια. Μετά, η υγεία του επιδεινώθηκε λόγω της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Εγώ και ο Rod ψάξαμε θεραπείες, αλλά στο τέλος δεν υπήρχε πολλά που μπορούσαμε να κάνουμε.
Ο Rod ήταν υπέροχος την τελευταία φορά που τον είδα. Μας προσκάλεσε στο σπίτι του στο Hollywood – μια υπερβολική έπαυλη με σιντριβάνια και προτομές. Είναι περήφανος για τη συλλογή του από πίνακες και μου ζητά τη γνώμη μου, αλλά του λέω: «Rod, αγόρασε ό,τι σου αρέσει».
Ήταν πολύ ντροπαλός όταν παίζαμε μαζί, όπως και ο Rod. Συχνά δεν ήθελε να βγει στη σκηνή αν έπαιζε κάποιος όπως ο BB King. Του έλεγα: «Απλώς διασκέδασε!» Αυτό προσπαθούσαμε να κάνουμε με τους Faces – να διασκεδάζουμε χωρίς άγχος.
Όταν έφερα πρώτη φορά τον Keith σπίτι, κοιμήθηκε στον καναπέ. Ο πατέρας μου τον ξύπνησε και ο Keith του είπε: «Άι χάσου!» Ο πατέρας μου απάντησε: «Κανείς δεν βρίζει στο σπίτι μου!» και ο Keith τον σεβάστηκε απόλυτα μετά από αυτό.
Η συνεργασία με τον Bob Dylan είναι δύσκολη για τους περισσότερους, αλλά όχι για μένα, γιατί ξέρω ότι δεν έχει ιδέα τι θα συμβεί στη συνέχεια. Είναι εύκολο να τον ακολουθήσεις στις περιπλανήσεις του. Η σκέψη του είναι σαν έναν ποταμό που κάνει ελιγμούς πριν ακολουθήσει ευθεία πορεία. Πολλές φορές, ένα τραγούδι που έχει στο μυαλό του καταλήγει εντελώς διαφορετικό, κάτι που είναι προφανές στις ζωντανές εμφανίσεις του. Αναρωτιέσαι: «Ήταν αυτό το Blowin’ In The Wind ή το All Along The Watchtower;»
Οι Guns N’ Roses έπαιξαν μαζί με τους Rolling Stones στην περιοδεία Bridges To Babylon, και έτσι τους γνώρισα καλύτερα. Ήταν πολύ φιλικοί, αλλά ήξεραν ότι το παρατράβαγαν με τις καταχρήσεις. Ο Axl μου ζητούσε συχνά συμβουλές για σχέσεις και του έλεγα: «Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να βρεις συνοχή». Ήταν αστείο να δίνω συμβουλές ενώ ήμουν κι εγώ σε άσχημη κατάσταση. Ο Slash ήταν σταθερός – δεν έβλεπες διαφορά είτε ήταν υπό την επήρεια είτε όχι. Τώρα είναι πιο καθαρός, αλλά παρέμενε πάντα ευγενής.
Ο John προσπαθούσε συνέχεια να φλερτάρει την πρώην γυναίκα μου. Του έλεγα: «John, σε ακούω, παλιοχοντρούλη. Αν δεν ήσουν τόσο χοντρός και άσχημος, ίσως να είχες μια ευκαιρία». Παρόλο που ήταν ξεκαρδιστικός, είχε χαμηλή αντοχή σε αλκοόλ και ναρκωτικά. Ο Dan Aykroyd τον έφερνε συχνά στο σπίτι μου για να τον φροντίσω, λέγοντας: «Τώρα είναι ασφαλής». Η μόνη φορά που δεν το έκανε ήταν τη νύχτα που πέθανε.
Ο Moony έπαιζε μαζί μας όταν ήμασταν στους The Birds. Μου έδωσε το πρώτο μου Mandrax λέγοντας: «Πάρε δύο από αυτά». Μετά από μερικά ποτά, πήρα μόνο ένα και λίγο αργότερα οδηγούσα πάνω από το Hyde Park αντί να το παρακάμψω. Δεν θυμάμαι πώς έφτασα σπίτι, και αυτό δεν ήταν σίγουρα η καλύτερη σύσταση για τα χάπια του!
Γνωριστήκαμε στα πρώτα μας βήματα στο Ealing Club. Οι The Who είχαν ήδη επιτυχία με το I Can’t Explain και εμείς ζηλεύαμε. Η αρχική τους σύνθεση ήταν ανεπανάληπτη.
Πάντα είναι επιφυλακτικός μαζί μου, αλλά με στηρίζει. Πηγαίναμε στο Crawdaddy για να τον δούμε να παίζει με τους Yardbirds. Η πρώτη φορά που έπαιξα στη σκηνή ήταν όταν ο τραγουδιστής τους αρρώστησε. Ήταν η πρώτη μου γεύση φήμης.
Ένας γλυκός αλλά μυστηριώδης άνθρωπος. Όπως πολλοί δημιουργικοί τύποι, παλεύει με τον εθισμό. Με έχει βοηθήσει στην ανάρρωσή μου και μου έχει δώσει το «τυχερό» δωμάτιο που του έφερε την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ο Mick με έχει υποστηρίξει απίστευτα. Θέλει να με βλέπει δυνατό και αξιόπιστο. Λέει: «Χρειάζομαι τουλάχιστον ενάμιση κιθαρίστα που μπορώ να εμπιστευτώ» – και τώρα έχει δύο.
Πηγή (Louder)
Written by: Lina Antoniadou
© 2024 1055 Rock Radio