02 Σεπτεμβριου 1965 : Η μερα που οι Doors ηχογραφησαν το πρωτο τους demo

Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί τι θα προέκυπτε από το σχήμα που μπήκε στα World Pacific Studios του Λος Άντζελες στις 2 Σεπτεμβρίου 1965. Λιγότερο από δύο χρόνια μετά την πρώτη τους ηχογράφηση ως Rick & the Ravens, το συγκρότημα – που μέσα σε λίγους μήνες θα μετονομαζόταν σε The Doors – θα βρισκόταν στον δρόμο για να κατακτήσει τον κόσμο.

Εκείνη την πρώτη Πέμπτη του Σεπτέμβρη του 1965, ο τραγουδιστής Jim Morrison, ο οργανίστας Ray Manzarek και ο ντράμερ John Densmore στήθηκαν να ηχογραφήσουν καμιά εξάδα τραγούδια που θα έβαζαν τα πρώτα θεμέλια γι’ αυτό που αργότερα θα γινόταν οι Doors. Στην τριάδα προστέθηκαν τα αδέλφια του Manzarek: ο Rick στην κιθάρα και ο Jim στη φυσαρμόνικα. Λίγο αργότερα θα στρατολογούσαν τον κιθαρίστα Robby Krieger και θα οριστικοποιούσαν το κουαρτέτο.

Οι Rick & the Ravens είχαν πρόσφατα υπογράψει με το rock ’n’ roll τμήμα της World Pacific Records για την κυκλοφορία μερικών singles. Ένας τοπικός ατζέντης και διοργανωτής, ο Harry Klutzmeyer, βοήθησε να κλείσει η συμφωνία, όπως θυμόταν ο Manzarek σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη. Ο οργανίστας συνδέθηκε με τον ιδιοκτήτη της εταιρείας, Dick Bock, μέσα από το κοινό τους ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία της πνευματικότητας, αλλά και για το LSD, το οποίο τότε ήταν ακόμα νόμιμο. Ο Bock πρότεινε στον Manzarek να παρακολουθήσει μια σειρά διαλέξεων του Maharishi Mahesh Yogi, ο οποίος επίσης ηχογραφούσε για τη World Pacific. Εκεί ο Manzarek γνώρισε τελικά τον Densmore.

Την ημέρα εκείνη, το 1965, ηχογραφήθηκαν έξι τραγούδια, τα οποία αργότερα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα έβρισκαν θέση στον κατάλογο των Doors. Μια ακατέργαστη και πολύ βασική εκδοχή του “Hello, I Love You” ακούγεται πάνω-κάτω όπως η γνωστή σε όλους έκδοση (αν και το riff που θύμιζε Kinks ήταν λιγότερο έντονο και η πιο περίπλοκη ενορχήστρωση δεν είχε ακόμη διαμορφωθεί). Το “Summer’s Almost Gone” βασιζόταν πολύ περισσότερο στο πιάνο στη demo εκδοχή του και δεν θα ολοκληρωνόταν πλήρως μέχρι να προστεθεί η κιθάρα του Krieger. Και τα δύο κομμάτια εμφανίστηκαν τελικά στο τρίτο άλμπουμ των Doors, Waiting for the Sun, τρία χρόνια αργότερα.

Μια πολύ απλή, σχεδόν Bob Dylan-ική, εκτέλεση του “Moonlight Drive” δείχνει τον Morrison στα πρώτα του ξεσπάσματα. Η ενορχήστρωση έμεινε σχεδόν ίδια, αν και τα όργανα άλλαξαν ριζικά πριν από την επίσημη κυκλοφορία του τραγουδιού. Το “My Eyes Have Seen You” ακούγεται στοιχειωτικό στη demo εκδοχή του, αλλά στο άλμπουμ Strange Days του 1967 απέκτησε πιο καθορισμένη μορφή. Το μοναδικό τραγούδι που ηχογραφήθηκε εκείνη τη μέρα και κατέληξε στο εμβληματικό ντεμπούτο του συγκροτήματος ήταν το “End of the Night”, αν και η κιθάρα του Krieger απουσιάζει καθοριστικά.

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι από τις ηχογραφήσεις είναι το “Go Insane”. Ένα δυναμικό ροκ κομμάτι που αγγίζει τα όρια της ψύχωσης· η ένταση του πιάνου σε συνδυασμό με τους στίχους του Morrison δημιουργούν μια ανεξέλεγκτη έκρηξη. Αν και το τραγούδι εγκαταλείφθηκε, μερικοί από τους στίχους του κατέληξαν στο επικό “Celebration of the Lizard”, το οποίο επίσης έμεινε στο ράφι, αν και τμήματά του εμφανίστηκαν σε άλλα τραγούδια με τα χρόνια.