Happy Birthday, Ritchie Blackmore!

Γεννημένος στις 14 Απριλίου 1945 στο Weston-super-Mare, στο Somerset, ο Richard Hugh Blackmore έλαβε την πρώτη του κιθάρα σε ηλικία 11 ετών από τον πατέρα του. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, εργαζόταν ως session μουσικός για τον Άγγλο παραγωγό δίσκων Joe Meek, ενώ, εκτός από το ότι ήταν μέλος του ορχηστρικού συγκροτήματος Outlaws,έπαιζε και ηχογραφούσε με τους Glenda Collins, Heinz, Screaming Lord Sutch και τον τραγουδιστή Neil Christian, μεταξύ άλλων.

Το 1968, έγινε μέλος των Deep Purple, οι οποίοι, μαζί με τους Black Sabbath και τους Led Zeppelin, υπηρέτησαν ως η πρωτοπορία του βρετανικού heavy metal και hard rock τη δεκαετία του 1970. Ο Blackmore συμμετείχε στην πιο επιτυχημένη εμπορικά εποχή της μπάντας μαζί με τον Ian Gillan και αργότερα τον David Coverdale, τον Jon Lord, τον Roger Glover και τον Ian Paice.

Η θητεία του διήρκεσε μέχρι το 1975 και απέφερε μια σειρά από κλασικά rock πρότυπα όπως τα “Smoke on the Water”, “Highway Star” και “Woman from Tokyo”, καθώς και οκτώ στούντιο άλμπουμ, τα επτά από τα οποία έγιναν χρυσά.

Ο Blackmore έφυγε από τη μπάντα το 1975 για να ηχογραφήσει ένα σόλο άλμπουμ, αλλά αποφάσισε να ακολουθήσει τη διαδρομή του συγκροτήματος με το όνομα Ritchie Blackmore’s Rainbow.

Επιστρατεύοντας τα μέλη του συγκροτήματος blues-rock Elf με έδρα τη Νέα Υόρκη, μεταξύ των οποίων και ο τραγουδιστής Ronnie James Dio, το γκρουπ κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του αργότερα εκείνο το έτος, το οποίο περιείχε το εμβληματικό single “Man on the Silver Mountain”, ένα κομμάτι που συνέχισε να είναι βασικό κομμάτι στα live του Dio για τα επόμενα χρόνια.

Οι επόμενες κυκλοφορίες θα κυκλοφορούσαν κάτω από το περικομμένο όνομα Rainbow, με τον Dio να εγκαταλείπει το συγκρότημα το 1978 για να σφυρηλατήσει μια επιτυχημένη σόλο καριέρα. Ο Blackmore συνέχισε να οδηγεί το πλοίο Rainbow σε μια πιο εμπορική κατεύθυνση, με μια σειρά τραγουδιστών που περιλάμβαναν τους Graham Bonnet και Joe Lynn Turner, μέχρι που το γκρουπ διαλύθηκε το 1984.

Λίγο μετά τη διάλυση του γκρουπ, ο Blackmore επανήλθε στους Deep Purple, με τους οποίους θα παρέμενε ενώ γίνονταν πολλαπλές αλλαγές στο lineup και για πέντε στούντιο άλμπουμ ακόμη, πριν φύγει για άλλη μια φορά. Αναμόρφωσε τους Rainbow το 1994, αυτή τη φορά με τον τραγουδιστή Doogie White, και κυκλοφόρησε το “Stranger στο Us All” το 1995, αλλά το συγκρότημα διέκοψε τη λειτουργία του δύο χρόνια αργότερα.

Το 1997, ίδρυσε το folk-rock συγκρότημα Blackmore’s Night μαζί με τη φίλη/ τραγουδίστρια Candice Night. Το ντεμπούτο του συγκροτήματος το 1997, “Shadow of the Moon”, ήταν σε μεγάλο βαθμό μια ακουστική υπόθεση που παρουσίαζε ένα μείγμα πρωτότυπων και διασκευών και κοίταζε για έμπνευση τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή μουσική.

Ο Blackmore και η Night τελικά θα παντρευτούν και το έργο αποδείχτηκε ένα από τα πιο ανθεκτικά του, δημιουργώντας μια σειρά από άλμπουμ με καλές αποδοχές (“Under a Violet Moon” , “Ghost of a Rose” , “The Village Lanterne”, “Secret Voyage” , “Autumn Sky”, “Dancer and the Moon”, “All Our Yesterdays”, ακόμη και μια συλλογή τραγουδιών για τις γιορτές, το “Winter Carols” του 2006).

Η δουλειά του Blackmore με τους Deep Purple βραβεύτηκε το 2016 όταν το συγκρότημα εισήχθη στο Rock & Roll Hall of Fame και συγκαταλέγεται από πολλούς στους καλύτερους κιθαρίστες της rock μουσικής.

Μαρία Λαμπαδάρη