Background

Loading..

    ΑΛΕΞΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ / General Manager


    ΑΛΕΞΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ shows

    ‘Αθλιοι Γιοι

    Ο Αλέξης και ο Νίκος, ο Νίκος και ο Αλέξης

    Η πρώτη μου επαφή με το ραδιόφωνο έγινε στις 10 Μαϊου του 1989, και μπορώ με απόλυτη
    λεπτομέρεια να περιγράψω τον τρόμο που ένιωθα, για να εκφωνίσω μια γραμμή.
    Ίσως τελικά τέτοιες εμπειρίες είναι αυτές που σε κάνουν να κολλάς με κάτι, ή απλά να είναι
    μοιραίες.
    Δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερα μεγάλη εμπειρία από ραδιόφωνα. Η πρώτη μου εκφώνιση
    έγινε στη συχνότητα των 105,5 μεγάκυκλων, και 30 χρόνια μετά παραμένω σε αυτήν.
    Φυσικά εγώ και η συχνότητα περάσαμε πολλά μαζί, αλλά το παρελθόν μας δεν αφορά τους
    άλλους.
    Εξελιχθήκαμε μαζί, και τα τελευταία 20 χρόνια αυτή ονομάστηκε 1055rock, και εγώ ονομάστηκα
    διευθυντής της.
    Δεν είναι εύκολη δουλειά, αυτή η ροκ εννοώ.
    Πολλές στροφές από εδώ και από εκεί, πολλά πρέπει αλλά και πολλά δε πρέπει, είναι μια 24ωρη
    απασχόληση γεμάτο ανθρώπους γεμάτους ενδιαφέρον, ταυτόχρονα όμως και γεμάτους
    περιέργειες.
    Και όταν ασχολείσαι με περίεργους ανθρώπους, καταντάς να είσαι περίεργος και εσύ ο ίδιος,
    ίσως βέβαια και να ισχύει και το ανάποδο.
    Ραδιοφωνικά τα τελευταία χρόνια έχω συνδεθεί αποκλειστικά με την πρωινή ζώνη του 1055rock,
    με διάφορες συνθέσεις: Συνεργείο, Άθλιοι Γιοι, και πλέον Άθλιοι (κόψαμε το Γιοι, μεγάλη
    εξέλιξη). Κάνω περάσματα και σε άλλες ώρες, όταν κάποιος παρουσιαστής ζητήσει αναρρωτική
    άδεια που συνήθως τυχαίνει να είναι Παρασκευή ή Δευτέρα (είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο
    ότι οι ιώσεις έχουν έξαρση στα πέριξ του Σαββατοκύριακου).
    Δεν έχω καταφέρει και πολλά στη ζωή μου, σπούδασα πρώτα κάτι βλακείες και μετά κάτι
    μεταπτυχιακές ανοησίες, οι οποίες ευτυχώς (και οι βλακείες και οι ανοησίες) μου επέτρεψαν να
    συνεχίσω να ασχολούμαι με το ραδιόφωνο.
    Βασικά δεν θεωρώ ότι έχω καταφέρει κάτι ιδιαίτερο στον οποιοδήποτε άλλο τομέα, πέρα από το
    κάνω τον 1055rock να επιβιώσει σε μία πόλη, που δύσκολα πλέον την χαρακτηρίζεις ροκ, και να
    είναι από τους πολύ αγαπητούς σταθμούς της πόλης.
    Έχω την τύχη να δουλεύω και να συνεργάζομαι με πολύ καλά παιδιά (δεν είναι θέμα ηλικιακό),
    γεμάτα γνώσεις, χιούμορ και χαρακτήρα, πολλούς με τους οποίους συνεργαζόμαστε για 20
    χρόνια. Έχω μαλώσει μαζί τους και τους έχω μιλήσει άσχημα, άπειρες φορές. Παραδόξως δεν με
    πάτησε κανένας ακόμα με το αυτοκίνητο του.
    Μου λένε ότι είμαι απότομος με τους ανθρώπους, αλλά είμαι βούτυρο με τα σκυλιά.
    Ίσως στο μέλλον να διορθώσω το πρώτο (ναι οπωσδήποτε!), αλλά σε καμία περίπτωση δε θα
    διορθώσω το δεύτερο.
    Το αγαπημένο μου φαγητό είναι το πράσο σέλινο της μαμάς μου.